Technologia vacuum infusion, czyli infuzja, to zaawansowana metoda produkcji kompozytów, która pozwala uzyskać wysoką zawartość włókien – nawet 50–60% – w gotowym laminacie. Proces ten polega na układaniu warstw włókien w formie „na sucho” (bez wstępnego nasączania żywicą) i następnie wprowadzaniu żywicy do wnętrza laminatu przy użyciu systemu próżniowego.
Po ułożeniu wszystkich warstw zbrojenia i przygotowaniu instalacji w formie (kanały wtrysku żywicy, kanały odsysające powietrze) następuje:
Uszczelnienie folią próżniową.
Odpompowanie powietrza spomiędzy formy a worka próżniowego.
Wprowadzenie żywicy przygotowanej z katalizatorem.
Dzięki różnicy ciśnień żywica przepływa przez siatki dystrybucyjne, równomiernie wypełniając cały laminat. Technologia ta znajduje zastosowanie zarówno przy produkcji kadłubów jachtów i łopat turbin wiatrowych, jak i w wytwarzaniu mniejszych, seryjnych elementów. Proces odbywa się w jednym kroku, a emisja styrenu jest znacznie niższa niż w metodach ręcznych.
Powtarzalna jakość – niezależna od doświadczenia operatora.
Równomierna konsolidacja laminatu – brak uwięzionego powietrza, stała grubość ścianek.
Minimalne skurcze i deformacje.
Wyższa zawartość włókien szklanych – nawet o 10–20% więcej niż w metodzie ręcznej.
Redukcja masy i optymalizacja wytrzymałości.
Możliwość łączenia elementów z żebrami i przekładkami w jednym kroku.
Szybszy cykl produkcji i zamknięty proces bez emisji szkodliwych oparów.
Wyższe koszty materiałów początkowych.
Konieczność odpowiedniego wdrożenia i planowania procesu.
Jakość powierzchni może wymagać dodatkowych warstw wykończeniowych (barrier-coat, tie-coat).
Części skomplikowane w kształcie lub trudne do laminowania ręcznego.
Elementy wymagające wysokiej jakości i minimalnych pęcherzyków powietrza.
Laminaty z rdzeniem, przekładkami lub wzmocnieniami wewnętrznymi.
Produkcja wielokrotna z jednej formy – 4–5 części dziennie.
Elementy wymagające estetycznej strony laminatu po odformowaniu.
Maty i matotkaniny pętelkowe – wysoka przenikalność i dobre właściwości mechaniczne.
Tkaniny wielokierunkowe – stabilność wymiarowa i sztywność.
Maty z włókna ciętego – stosowane przy powierzchni żelkotu lub elementach o niskiej przenikalności.
Rodzaj żywicy dobiera się w zależności od:
Lepkości i reaktywności,
Właściwości mechanicznych,
Odporności na wodę i kompatybilności ze zbrojeniem,
Kosztów produkcji.
Żywice winyloestrowe – wysoka wytrzymałość, ochrona przed osmozą, niskie skurcze.
Żywice DCPD – dobra przepuszczalność maty, niska zawartość styrenu, optymalne parametry mechaniczne.
Żywice ortoftalowe – ekonomiczne rozwiązanie, dobre właściwości mechaniczne i odporność na wodę.
Infuzja to technologia, która pozwala produkować wysokiej jakości laminaty, zachowując przy tym niższą emisję substancji chemicznych, lepszą powtarzalność i możliwość tworzenia skomplikowanych struktur w jednym cyklu produkcyjnym.